Porównanie efektów treningu na bieżni lub treningu wibracyjnego u dzieci z ADHD
Celem tureckich naukowców było porównanie wpływu treningu na bieżni (treadmill training, TT) oraz TT + treningu wibracji całego ciała (whole-body vibration training, WBVT) na uwagę, nasilenie objawów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention deficit hyperactivity disorder, ADHD) i zaburzenia funkcji wykonawczych oraz jakość życia u dzieci z ADHD.
- W porównaniu z wartościami wyjściowymi, pod koniec programów treningowych wszystkie testowane cechy uległy znacznej poprawie zarówno po TT, jak i TT+WBVT, przy czym WBVT wzbogaciło korzyści terapeutyczne.
- Istotne różnice między grupami TT i TT+WBVT istniały w zakresie testów CTRS-R/L (zmiana o 22,1 pkt w TT+WBVT vs zmiana o 14,0 pkt w TT) i BRIEF-Nauczyciel (zmiana o 45,7 pkt w TT+WBVT vs zmiana o 35,6 pkt w TT), na korzyść TT+WBVT.
- Podczas treningów nie odnotowano żadnych niekorzystnych efektów ubocznych.
Opracowano na podstawie:
Comparison of the effects of treadmill and vibration training in children with attention deficit hyperactivity disorder: A randomized controlled trial. Durgut E, Orengul AC, Algun ZC. NeuroRehabilitation. 2020;47(2):121-131.
Badana populacja
Trzydzieścioro dzieci (7-11 lat) z ADHD.
Procedura badania
Pacjenci zostali losowo przydzieleni do następujących grup badawczych: „TT” (n = 15) lub „TT+WBVT” (n = 15). Obie grupy wykonywały trening na bieżni (Dynamic Miami-C) przy nachyleniu 0% przez 8 tygodni (3 dni/ tydzień). Każda sesja trwała 45 minut, na które składało się 10 minut rozgrzewki, 25 minut marszu o umiarkowanej intensywności i 10 minut odpoczynku. W celu określenia intensywności ćwiczeń, prędkość bieżni tak dostosowywano, aby tętno badanych osiągało 65-75% ich tętna maksymalnego. Częstość akcji serca monitorowano za pomocą pulsoksymetru (Beuer). Grupa TT+WBWT dodatkowo przez 15 minut po TT wykonywała WBVT (patrz niżej). Pomiędzy TT a WBVT badani odpoczywali 5 minut.
Przed i po 8 tygodniach treningu oceniano uwagę złożoną za pomocą formularza TBAG Testu Stroopa, nasilenie objawów związanych z ADHD i zaburzenia funkcji wykonawczych za pomocą Inwentarza Oceny Funkcji Wykonawczych (Behavior Rating Inventory of Executive Function, BRIEF) i Skali Oceny Connersa (Conners’ Rating Scale, CRS) oraz jakość życia, stosując Pediatryczny Inwentarz Jakości Życia (Pediatric Quality of Life Inventory).
Wykorzystanie wibracji w badaniu
Grupie TT+WBVT, po treningu na bieżni, dostarczano wibracje w pozycji stojącej, bez wsparcia rękami, przez 15 minut, na sinusoidalnej platformie wibracyjnej (Crazy FIT-N: maksymalna prędkość = 20, amplituda = 0-5 mm, częstotliwość = 50 Hz).
Wyniki
W porównaniu z wartościami wyjściowymi, wszystkie testowane cechy uległy znacznej poprawie w obu badanych grupach pod koniec programu (p < 0,05). Aczkolwiek istotne różnice między grupami istniały tylko w zakresie poprawy CTRS-R/L (Conners’ Teacher Rating Scale-Revised/Long Form; zmiana o 22,13 ± 13,42 punktu w TT+WBVT vs zmiana o 14,00 ± 6,03 w TT; p = 0,041) i BRIEF-Nauczyciel (zmiana o 45,66 ± 19,02 punktu w TT+WBVT vs zmiana o 35,60 ± 12,73 w TT; p = 0,023), na korzyść grupy TT+WBVT.
Podczas treningów nie odnotowano żadnych niekorzystnych efektów ubocznych.
Komentarz
W prezentowanych badaniach trening na bieżni (TT) poprawił uwagę, objawy ADHD, funkcje wykonawcze i jakość życia u dzieci z ADHD. Dodanie krótkiego treningu wibracji całego ciała po treningu na bieżni (TT+WBVT) zapewniło dalszą poprawę. Otrzymane wyniki sugerują zatem, że trening wysiłkowy obejmujący TT i WBVT może być stosowany w leczeniu ADHD i potrzebne są dalsze badania skuteczności samego WBVT.
Więcej w:
