Wibroterapia WOC podawana lokalnie zapobiega uszkodzeniom mięśni po długotrwałym treningu

Długotrwałe ćwiczenia mogą prowadzić do uszkodzenia mięśni, wiążącego się z bólem, obrzękiem i w konsekwencji – zmniejszoną siłą. Wykazano wcześniej, że wibroterapia w postaci wibracji całego ciała, aplikowanych w pozycji stojącej na platformie wibracyjnej, poprawia regenerację mięśni. W niniejszej pracy naukowcy z AWF w Krakowie postanowili przetestować wpływ na regenerację mięśni po długotrwałym wysiłku łagodniejszej formy wibroterapii, podawanej w pozycji półleżącej – wibroterapii oscylacyjno-cykloidalnej (WOC, Vitberg, Polska). Naukowcy zakładali, że WOC, dzięki zwiększonemu przepływowi naczyniowemu i poprawie drenażu tkanek, obniży we krwi markery uszkodzenia mięśni: mioglobinę (Mb), kinazę kreatynową (CK) i dehydrogenazę mleczanową (LDH).

• Jak pokazano na ryc. 1, po 1 h sesji regeneracji, z włączoną WOC (grupa W) lub placebo (grupa kontrolna, K), średnie stężenie Mb oraz aktywność CK i LDH utrzymywały się na wyższym poziomie w stosunku do wartości sprzed wysiłku, jednak w grupie W poziom ten był znacznie niższy niż w grupie K.
• Po 24 h od zakończenia wysiłku w grupie W zaobserwowano istotny spadek stężenia Mb i aktywności LDH, podczas gdy aktywność CK była nadal podniesiona, jednak wartości te były istotnie niższe niż w grupie K.
• Po 24 h od zakończenia wysiłku stężenie Mb w grupie W było zbliżone do pomiaru sprzed wysiłku, podczas gdy w grupie K było nadal podniesione.

Opracowano na podstawie:

Local Vibration Reduces Muscle Damage after Prolonged Exercise in Men. Piotrowska A, Pilch W, Tota Ł, Maciejczyk M, Mucha D, Bigosińska M, Bujas P, Wiecha S, Sadowska-Krępa E, Pałka T. J Clin Med. 2021 Nov 22;10(22):5461.

Badana populacja

W badaniu wzięło udział 12 mężczyzn o podobnej kondycji i codziennej aktywności fizycznej w wieku 21,7 ± 1,05 lat, ze szczytowym poborem tlenu (VO_2peak) wynoszącym 46,12 ± 3,67 mL·kg-1·min-1.

Procedura badania

Badania przeprowadzono w Pracowni Wibroterapii i w Centralnym Laboratorium Naukowo-Badawczym Pracowni Fizjologicznych Podstaw Adaptacji Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie w okresie wrzesień-październik 2019.

Przed właściwym eksperymentem określono VO_2peak badanych (test stopniowany aż do wolicjonalnego wyczerpania) i indywidualne obciążenia wysiłkowe dla długotrwałego wysiłku. Uzyskane wartości pozwoliły na oszacowanie indywidualnego obciążenia wysiłkowego podczas kluczowego testu właściwego już eksperymentu: 180 min wysiłku fizycznego na cykloergometrze – o intensywności 50 ± 2 % VO_2peak. Po tym wysiłku badanych poddano sesji odpoczynku/ regeneracji aktywnej (60 minut WOC, grupa W) lub regeneracji pasywnej (60 minut na aparacie placebo bez wibracji, grupa kontrolna, K). Próbki krwi pobierano bezpośrednio przed kluczowym testem wysiłkowym oraz bezpośrednio po 60-minutowej sesji powysiłkowego odpoczynku i 23 h później, czyli 24 h po wysiłku. Analizowano poziomy Mb oraz aktywność CK i LDH techniką immunoenzymatyczną – ELISA na aparacie E-LizaMat3000 (DRG Instruments Gmbh, Niemcy).

Wykorzystanie wibracji w badaniu

Uczestnicy poddawani WOC (grupa W) przeszli po kluczowym teście wysiłkowym 60-minutowy masaż wibracyjny dolnej części ciała w pozycji półleżącej za pomocą urządzenia do masażu RAM Vitberg+ (Vitberg, Polska; ryc. 2). Zastosowano dwa 30-minutowe zabiegi, stosując predefiniowany program wibroterapii producenta (Vitberg). Bodźcem terapeutycznym były drgania cykloidalne skierowane w trzech prostopadłych kierunkach, o małej amplitudzie (0,1–0,5 mm), niskiej do średniej częstotliwości (20–52 Hz) i przyspieszeniu = 6,9–13,5 m/s2. Stosowano zmienną sekwencję impulsów, tzn. podczas 60-minutowego zabiegu drgania były przerywane na kilka sekund przy różnych wartościach częstotliwości, amplitudy i przyspieszenia. Urządzenie RAM Vitberg+ (obecnie zaktualizowane i zastąpione wersją Vitberg RS) posiada certyfikat TUV Rheinland (nr. 0197) oraz certyfikat jakości na wyroby medyczne klasy IIa (nr HD60118119001).

Zabiegi placebo przeprowadzono na specjalnie zaprojektowanych urządzeniach placebo Vitberg+, które pod względem kształtu, wyglądu i wyposażenia były identyczne z RAM Vitberg+. Ponadto generowały te same sygnały dźwiękowe podczas poszczególnych faz leczenia placebo, jednak nie wytwarzały wibracji.

Ryc. 2. Sposób aplikowania wibroterapii oscylacyjno-cykloidalnej (WOC) na aparacie RAM Vitberg+ (Polska).

Wyniki

Stężenie Mb oraz aktywności CK i LDH w grupach K (kontrolna, placebo) lub W (wibracyjna, WOC) przed wysiłkiem nie różniły się między sobą. Jak pokazano na ryc. 1, bezpośrednio po 1 h sesji regeneracji średnie wartości powyższych wskaźników biochemicznych istotnie wzrosły w stosunku do wartości sprzed wysiłku w obu grupach, jednak w grupie W w mniejszym stopniu niż w grupie K. Podobne różnice obserwowano 24 h po zakończeniu wysiłku. Po 24 h od zakończenia wysiłku w grupie W zaobserwowano istotny spadek stężeń Mb i aktywności LDH, podczas gdy aktywność CK była nadal podniesiona, jednak była istotnie niższa niż w grupie K, jak i aktywność LDH oraz stężenie Mb. Dwadzieścia cztery godziny po wysiłku stężenie Mb w grupie W było zbliżone do pomiaru sprzed wysiłku, podczas gdy było nadal podniesione w grupie K.

Komentarz

Wibroterapia oscylacyjno-cykloidalna poprawiła regenerację mięśni po dłuższym wysiłku fizycznym, co przejawiało się obniżoną aktywnością CK i LDH oraz obniżonym stężeniem Mb w porównaniu z grupą kontrolną.

Więcej w: