Wibroterapia poprawia wydolność i jakość życia w ciężkiej przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) – badanie pilotażowe
Nietolerancja wysiłku fizycznego jest częstym zjawiskiem u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), znacznie obniżającym jakość życia. Badania sugerują, że wyizolowany program terapeutyczny wibroterapii może do pewnego stopnia zastąpić poważnie upośledzoną w POChP zdolność do wykonywania ćwiczeń fizycznych. W związku z tymi doniesieniami brazylijscy naukowcy z Uniwersytetu Federalnego Pernambuco postanowili zbadać wpływ statycznego treningu na platformie wibracyjnej (wibracje całego ciała, whole-body vibration, WBV) na sprawność funkcjonalną i jakość życia osób z POChP.
- Po treningu na wibrującej platformie dystans marszu w teście 6-minutowego marszu (6MWT) wzrósł o ok. 75 m,
- uległy również poprawie wszystkie aspekty jakości życia badane za pomocą kwestionariusza St George’s Respiratory Questionnaire (SGRQ).
Opracowano na podstawie:
Whole-body vibration improves functional capacity and quality of life in patients with severe chronic obstructive pulmonary disease (COPD): a pilot study. Braz Júnior DS i wsp. Int J Chron Obstruct Pulmon Dis. 2015 Jan 12;10:125-32.
Badana populacja
Jedenastu pacjentów z POChP:
- średnia wieku wynosiła 62,9 ± 8,8 lat (72,7% mężczyzn).
- wymuszona objętość wydechowa w ciągu 1 sekundy względem oczekiwanej (forced expiratory volume in 1 second [FEV1]% predicted) = 14,63 ± 11,14
- wymuszona pojemność życiowa [FVC]% względem oczekiwanej (forced vital capacity [FVC]% predicted) = 48,84 ± 15,21.
Procedura badania
Procedura miała charakter pilotażowego badania randomizowanego z krzyżową grupą kontrolną.
Pacjenci wykonali 12-tygodniowy program wibroterapii WBV. Wcześniej zostali losowo przydzieleni do grupy interwencyjnej przechodzącej trzy sesje WBV tygodniowo przez łącznie 12 tygodni lub do grupy kontrolnej bez interwencji. Oceniano rezultaty testu 6-minutowego marszu (6 Minute Walk Test, 6MWT), tj.: dystans marszu (distance walked, DW), czas trwania marszu i wskaźnik odczuwanego wysiłku. Analizowano także kilka aspektów jakości życia za pomocą kwestionariusza St George’s Respiratory Questionnaire (SGRQ).
Wykorzystanie wibracji w badaniu
Interwencja (trening) obejmowała trzy sesje tygodniowo, co drugi dzień, 4 tygodnie o niskiej intensywności wibracji (2 mm) i 8 tygodni o wysokiej intensywności (4 mm). Podczas treningu wykonywano ćwiczenia statyczne kończyn dolnych na platformie wibracyjnej MY3 (Power Plate, Londyn, Wielka Brytania), charakteryzujące się staniem w dokładnie określonej pozycji w półprzysiadzie. Stosowano wibracje o częstotliwości 35 Hz przez 30 lub 60 sekund przy amplitudzie 4 mm lub 2 mm. Przed każdym treningiem WBV wykonywano przez 10 minut ćwiczenia rozciągające kończyn górnych i dolnych. Przez pierwsze 4 tygodnie trening prowadzono przez 10 minut, z 30-sekundowymi wibracjami o niskiej intensywności (2 mm) przeplatanymi 60 sekundami odpoczynku na stojąco w pozycji anatomicznej. W tygodniu 5-8 trening prowadzono przez 15 minut, a od tygodnia 9 – przez 20 minut, z 60-sekundowymi wibracjami o wysokiej intensywności (4 mm) przeplatanymi 30-sekundowym odpoczynkiem na stojąco w pozycji anatomicznej.
Wyniki
Po interwencji znacznie wzrósł DW, średnio o ok. 75 m w porównaniu do grupy kontrolnej.
Wszystkie analizowane domeny SGRQ uległy poprawie po zastosowaniu treningu wibracyjnego.
Wielkość efektu d Cohena wahała się od małego do dużego dla różnych wyników.
Komentarz
Przedstawione tu wyniki badań wstępnych (pilotażowych) sugerują, że WBV może potencjalnie być bezpiecznym i wykonalnym sposobem poprawy wydolności funkcjonalnej pacjentów z POChP. WBV może również sprzyjać poprawie jakości życia tych pacjentów. Potrzebne są jednak dalsze badania z większą liczbą uczestników, aby ustalić długoterminowy wpływ WBV w przedstawionym kontekście.
Więcej w:
