Wibroterapia skutecznie uzupełniła leczenie pacjentki z neuropatią obwodową w cukrzycy typu 2
W prezentowanym doniesieniu opisano przypadek 52-letniej kobiety, chorej na cukrzycę typu 2 z neuropatią obwodową. Pacjentka skarżyła się na zaburzenia snu, ból i mrowienie stóp oraz ciągły stres związany z obawą przed upadkiem podczas codziennego chodzenia. Ponieważ stosowane leki nie pomagały znacząco, naukowcy z Uniwersytetu Nauk Medycznych w Teheranie (Iran) postanowili do leczenia włączyć program 6-tygodniowej wibroterapii w postaci wibracji całego ciała (whole-body vibration, WBV).
- Po 6 tygodniach zabiegów WBV ból obu stóp zmniejszył się z 6/10 do 1/10 punktów. Poprawił się dzięki temu sen – pacjentka zgłosiła, że w nocy dobrze sypia, nie budząc się z powodu bólu stóp i parestezji.
- Stopień neuropatii zmniejszył się z 13 (przed WBV) do zaledwie 2 punktów po WBV!
- Poprawie uległy również liczne parametry określające siłę, równowagę i elastyczność – patrz ryc. 1.
Opracowano na podstawie:
Effects of whole-body vibration on a diabetic type 2 patient with peripheral neuropathy. Amin Kordi Yoosefinejad, Azadeh Shadmehr, Ghloamreza Olyaei i wsp. Health Science Journal 2012;6(3):576-583.
Badana populacja
Badano 52-letnią pacjentkę z 10-letnią historią cukrzycy typu 2 oraz uczuciem mrowienia i drętwienia stóp od roku, które wybudzało z nocnego snu z poczuciem bólu i zmuszało do ciągłej zmiany pozycji, powodując poważne zaburzenia snu.
Procedura badania
Pacjentkę poddano szeregu pomiarom. Dane zbierano trzy razy: przed WBV oraz pod koniec 3 lub 6 tygodnia ekspozycji na WBV. Badano m.in.:
- BMI i stosunek talii do bioder,
- stopień neuropatii (według Michigan Diabetic Neuropathy Score, MDNS),
- ból (za pomocą Visual Analog Scale, VAS),
- siłę mięśni [za pomocą dynamometru MIE (Medical Research Ltd., Anglia) – lokalnie, a także ogólnie – za pomocą dynamometru plecy-noga-klatka piersiowa (BASELINE, USA)],
- równowaga i mobilność zostały ocenione za pomocą testu jednostronnej postawy (Unilateral Stance Test, UST) oraz testu wstań i idź (timed up and go test, TUGT). (UST jest powszechnie stosowaną miarą równowagi, a także predyktorem upadków i neuropatii obwodowej. TUGT jest ważnym testem mobilności i równowagi dynamicznej.)
Wykorzystanie wibracji w badaniu
W pierwszym tygodniu zabiegi wibroterapii polegały na stosowaniu 5 podań WBV, trwających po 30 sekund każdy, z 1 minutą przerwy między nimi (częstotliwość wibracji = 30 Hz, amplituda = 2 mm). Przez następne tygodnie wykonywano ten sam protokół wibroterapii, z tym że czas trwania zabiegów zmienił się w 2 i 3 tygodniu na 5 podań 45-sekundowych, a w kolejnych tygodniach – na 5 podań 60-sekundowych.
Podczas zabiegu wibroterapii pacjentka stała boso na płycie wibracyjnej z 30-stopniowym zgięciem kolan. Polecano jej przy tym napinać mięśnie kończyn dolnych podczas ekspozycji na wibracje i bardziej obciążać przodostopie, aby odpowiednio wytłumić wibracje. Pacjentce zabroniono podtrzymywania się rękoma podczas zabiegu.
Wyniki
Po 6 tygodniach treningu WBV ból obu stóp zmniejszył się z 6/10 do 1/10 (VAS). Poprawił się dzięki temu sen – pacjentka zgłosiła, że w nocy dobrze sypia, nie budząc się z powodu bólu stóp i parestezji.
Stopień neuropatii według MDNS zmniejszył się z 13 punktów przed WBV do zaledwie 2 punktów po WBV.
Ponadto wskaźnik BMI zmniejszył się z 26,1 przed WBV do 25,3 po wibroterapii, podobnie stosunek talii do bioder – spadł z 0,97 przed WBV do 0,89 po wibroterapii.
Poprawie uległy również liczne parametry określające siłę, równowagę i elastyczność, których część przedstawiono na ryc. 1.
Komentarz
Prezentowane wyniki sugerują, że wibroterapia w postaci WBV może być skutecznym leczeniem uzupełniającym u pacjentów z cukrzycą typu 2 z neuropatią obwodową.
Autorzy zauważają również, że na końcu badania pacjentka wyraziła chęć kontynuowania wibroterapii, chcąc zakupić własną platformę wibracyjną. Pacjentka była bardzo zadowolona z efektów terapii, znacznie poprawiającej jej codzienne funkcjonowanie.
Więcej w:
