Zamknij

Wibroterapia, jako innowacyjna forma odnowy biologicznej piłkarzy nożnych

Napisane przez

Redakcja Wibroterapia.pro
Jesteśmy praktykami i naukowcami. Interesujemy się wibroterapią w kontekście zastosowań fizjoterapeutycznych, internistycznych i innych. -------------------------------------------------------------- We are practitioners and researchers. We are interested in vibrotherapy in the context of physiotherapeutic, internal medicine and other applications.

Wibroterapia w połączeniu z tradycyjnymi metodami odnowy biologicznej  zmniejsza odczuwanie bólu wywołanego przez specyficzny dla piłkarzy wysokiej klasy wysiłek. Wibroterapia wpływa na szybszą regenerację siły eksplozywnej kończyn dolnych – niezwykle istotnego wskaźnika w piłce nożnej.

Badacze hiszpańskiego uniwersytetu zaprosili profesjonalnych piłkarzy, zawodników kadry do eksperymentu mającego odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób włączenie wibroterapii do odnowy biologicznej zawodników wpłynie na szybkość powrotu do możliwości wysiłkowych i redukcji bólu po intensywnych ćwiczeniach (wysiłku meczowego). Zawodnicy uczestniczący w projekcie regularnie trenowali i grali w meczach. Wyniki w grupie z zaaplikowanym bodźcem wibracyjnym wskazują na jego istotny wpływ na przyspieszenie regeneracji:

  • Wysiłek wykonywany z wykorzystaniem siły eksplozywnej powodował zwiększenie odczuć bólowych w grupie kontrolnej. Odczucia bólowe w tej grupie utrzymywały się przez dobę, 48 i 72 godzin po wysiłku w przeciwieństwie do grupy z wibroterapią.
  • Wibroterapia pozytywnie wpłynęła na wysokość skoku w pionie.
  • Odnowa biologiczna po skoku w pionie postępowała szybciej w grupie z wibracją.

Opracowano na podstawie:

Whole-body vibration as a method of recovery for soccer players. Marin P,  Zarzuela R, Zarzosa F, Herrero A, Garatachea N, Rhea M,  García-López D. European Journal of Sport Science, January 2012; 12(1): 2-8

Badana populacja

W badaniu wzięło udział 16 mężczyzn, grających w kadrze narodowej młodzików.  Uczestnicy regularnie brali udział w 8 – 10 treningach tygodniowo i regularnie rozgrywali mecze. Żaden z nich nie uczestniczył wcześniej w zabiegach wibroterapii. Zawodników podzielono na grupę, w której włączono wibroterapię i grupę kontrolną. Uczestnicy zostali poinstruowani, aby nie zmieniać nawyków związanych ze snem i żywieniem.

Procedura badawcza

Przed badaniem uczestnicy przechodzili 15 minutową rozgrzewkę podczas, której wykonywali bieg, ćwiczenia techniczne i ćwiczenia stretchingowe o intensywności na poziomie 135 uderzeń serca na minutę. Każdy uczestnik odwiedził laboratorium badawcze cztery razy z 24 godzinnymi przerwami pomiędzy testami. Podczas jednej sesji testowej zawodnicy wykonali badania w tej samej kolejności: ocena poziomu odczuć bólowych (skala VAS), skok w pionie, badanie maksymalnego skurczu izometrycznego. Pomiarów dokonano w kolejności : VAS wizualna skala analogowa; CMJ skok w pionie; MVIC maksymalny skurcz izometryczny, RSA test wielokrotnego sprintu.

W trakcie odnowy po wysiłku obie grupy wykonały takie same ćwiczenia, jednak w grupie z wibroterapią dodatkowo został nałożony bodziec wibracyjny składający się z jednolitych oscylacji pionowych. 

Test wielokrotnego sprintu

Test wielokrotnego sprintu składał się z dwóch serii. Każda obejmowała bieg 40 metrowy (dwa razy po 20 metrów ze zwrotem 180 stopni). Czas biegu monitorowany był za pomocą fotokomórek. Po 20 sekundowym odpoczynku test został wykonany po raz drugi. 

Subiektywne odczucie bólu

Bolesność mięśniowa została oceniona za pomocą 10 punktowej wizualnej skali analogowej (VAS), w  której skrajne wartości oznaczono jaki „brak bolesności mięśniowej”, „maksymalny ból mięśniowy”. Wizualna skala analogowa jest łatwa i szybka do uzupełnienia. To najprostszy sposób szybkiego określenia stopnia odczuć bólowych.  W ten sposób monitorowano odczucia bólowe przed rozgrzewką oraz 24, 48 i 72 godziny po teście wielokrotnego sprintu. Ten sposób oceny pozwolił uniknąć pomylenia bolesności mięśniowej od odczucia zmęczenia po wysiłku. 

Skok w pionie

Wyskok w pionie wykonany został na platformie dynamometrycznej przed i po teście wielokrotnego sprintu, po wibroterapii oraz 24, 48, i 72 godzin później. Uczestnicy mogli ugiąć kolana przed skokiem do 90 stopni. Ręce trzymali na biodrach i otrzymali polecenie wykonania jak najwyższego wyskoku. 

Maksymalny skurcz izometryczny

Aby określić maksymalny skurcz izometryczny prostowników kolana wykorzystano fotel tesytometryczny. Badany siedział w pozycji gdzie kąt pomiędzy udem a podudziem wynosił 90 stopni a oś obrotu została dopasowana do osi obrotu stawu kolanowego. Wykonano dwa pomiary, trwające 5 sekund każdy z przerwą 3 sekundową. Do dalszej analizy wykorzystano lepszy wynik. Maksymalny skurcz izometryczny był mierzony bezpośrednio przed i po teście wielokrotnego sprintu a także 24, 48 i 72 godziny po zakończeniu testu.  

Wykorzystanie wibroterapii w badaniu

W projekcie wykorzystano platformę wibracyjną Power Plate Next Generation, Power Plate North America na której generowano częstotliwość 50 Hz z amplitudą  2,41 mm (High-H) i częstotliwość 35 Hz z amplitudą 1,15 mm (Low-L). 

Wyniki badań

Czas wykonania testu wielokrotnego sprintu nie różnił się pomiędzy grupami. Średni czas dla dwóch sprintów wynosił 7,57 s vs. 7,72 s dla grupy wibracji całego ciała i 7,51 s vs. 7,84 s dla grupy kontrolnej. Powtarzany test wielokrotnego sprintu powodował wzrost od 161 do 215%  bólu mięśni mierzonego wizualną skalą analogową tylko w grupie kontrolnej. Ból był odczuwalny przez tą grupę w 24, 48 i 72 godzinie i był znacząco wyższy niż wartość wyjściowa. Ból w grupie drgań całego ciała nie zwiększył się znacząco od wartości wyjściowej.

Wykonanie testu wielokrotnego sprintu wpłynęło na spadek możliwości wykonania skoku w pionie.  Po 24 godziny wysokość skoku w pionie była nadal znacznie niższa w grupie kontrolnej. Po 72 godzinach zawodnicy z grupy z wibroterapią wrócili do wyjściowej wysokości skoku. Test wielokrotnego sprintu wpłynął na zmniejszenie  maksymalnego skurczu izometrycznego i pomimo że zawodnicy z włączoną wibroterapią szybciej powróciło do wartości wyjściowych nie było istotnej różnicy pomiędzy grupami. 

Maksymalny dobrowolny skurcz izometryczny (MVIC) – odpowiedź na powtórzony test sprintu. Wartości średnie są wyrażona jako procentowa zmiana od linii bazowej.


Komentarz

Dotychczasowe badania potwierdziły, że stosowanie terapii wibracyjnej przed i po wysiłku zmniejsza bolesność mięśniową i poziom kinazy kreatynowej. W tej publikacji za pomocą metod ćwiczeniowych z wykorzystaniem siły eksplozywnej i wibroterapii zbadano możliwość redukcji bólu u zawodowych piłkarzy. Głównym odkryciem tego eksperymentu było potwierdzenie faktu, iż wibroterapia to metoda która zmniejsza odczucie bólu po wysiłku u zawodowych piłkarzy. Dodatkowo wibroterapia wpływa na szybki powrót siły eksplozywnej, tak ważnej dla gry na boisku piłkarskim. W trakcie meczu zawodnik może wykonać około 220 biegów o wysokiej intensywności ze zmianą wzorca aktywności co 4 – 6 sekund. W trakcie działalności treningowej i meczowej zawodnicy wykonują wielokrotnie skurcze izometryczne mięśni (kopanie, skakanie, bieganie, podbieganie). Efektem tych działań jest mikrouszkodzenie  mięśni czemu towarzyszy tzw. opóźniona bolesność mięśniowa, utrata eksplozywnej siły mięśniowej i wzrost stężenia kinazy kreatynowej, dehydrogenazy mleczanowej czy mioglobiny a w konsekwencji powstanie stanu zapalnego. Dlatego też stosowanie różnorodnych metod odnowy biologicznej jest bardzo ważne z punktu widzenia jak najszybszego powrotu zawodnika do jak najlepszej formy treningowej czy meczowej.

Wibroterapia zmniejsza ból mięśniowy wywołany dużym obciążeniem treningowym. Ten pozytywny wpływ drgań mechanicznych może być zależny od poprawy krążenia krwi oraz mechanizmów neurofizjologicznych. Zwiększony przepływ krwi obserwowany w badaniach po zastosowaniu wibroterapii to czynnik który wpływa na spadek bólu mięśniowego i wzrost możliwości ruchu przeciwstawnego do wykonania skoku w pionie. Wzmożony przepływ krwi w naczyniach generuje dodatkowe ciepło, a tym samym wspomaga leczenie ran. Inną przyczyną redukcji bólu może być proprioceptywne wzmocnienie sprzężenia zwrotnego, co zwiększa próg odczuć bólowych. Bramkowa teoria bólu odkryta przez Melzacka mówi, że jeżeli na drodze impulsu bólowego znajduje się inny silniejszy, ten pierwszy może nie dotrzeć do mózgu i zostać pominięty. Teorią tą można wyjaśnić zmniejszenie się bólu podczas masowania jednego miejsca na ciele i ustępowaniu jego w drugim miejscu. Jednak w przyszłości potrzebne są dalsze badania wyjaśniające mechanizmy wpływające na przeciwbólowe działanie wibroterapii.

Więcej w:

Whole-body vibration as a method of recovery for soccer players. Marin P,  Zarzuela R, Zarzosa F, Herrero A, Garatachea N, Rhea M,  García-López D. European Journal of Sport Science, January 2012; 12(1): 2_8

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Wciśnij Enter
Śledź nas
Na Facebooku
Na Twitterze
Na GooglePlus
Na Linkedin
Na Pinterest
Na kanale RSS
Na Instagramie