Krótkotrwała wibroterapia obniża poziom glukozy u starszych kobiet, zarówno zdrowych, jak i z cukrzycą typu 2
W cukrzycy typu 2 (type 2 diabetes mellitus, T2DM) mamy do czynienia z utrzymywaniem się we krwi wysokiego poziomu glukozy oraz hormonu odpowiedzialnego za jego obniżanie – insuliny. Prowadzi to do osłabienia wrażliwości na insulinę, do tzw. insulinooporności. W prewencji oraz terapii T2DM najważniejszym czynnikiem jest dbałość o prawidłową aktywność fizyczną. Niestety, ze względu na szybkie męczenie się, większość pacjentów, szczególnie starszych, nie ćwiczy regularnie. Dobrym rozwiązaniem wydaje się tu trening wibracji całego ciała (whole-body vibration, WBV), który można traktować jako bierny zamiennik aktywności fizycznej i który może poprawiać metabolizm glukozy u pacjentów z cukrzycą. Dlatego celem prezentowanych badań brazylijskich naukowców z Uniwersytetu Federalnego Pernambuco było określenie wpływu pojedynczej sesji WBV na poziom glukozy u starszych chorych na T2DM w porównaniu ze zdrowymi osobami.
- Po jednej sesji WBV, zarówno w grupie kobiet zdrowych (kontrola), jak i chorych na T2DM znacząco obniżył się poziom glikemii (ryc. 1). W grupie kontrolnej z 97,5 do 84,5 mg/dl, natomiast w grupie chorych na T2DM z 125,5 do 92,5 mg/dl, do poziomu nie różniącego się w sposób istotny statystycznie od kontroli.
- Ponadto po pojedynczej sesji WBV w obu grupach kobiet znacząco zwiększyła się produkcja mleczanu, podobnie jak podczas ćwiczeń konwencjonalnych.
Opracowano na podstawie:
Acute Whole Body Vibration Decreases the Glucose Levels in Elderly Diabetic Women. Pessoa MF, de Souza HCM, da Silva APV i wsp. Rehabil Res Pract. 2018 Jun 5;2018:3820615.
Badana populacja
W badaniu wzięło udział 29 kobiet w wieku od 60 do 74 lat, prowadzących siedzący tryb życia. Czternaście kobiet z rozpoznaną T2DM od co najmniej 2 lat; piętnaście zdrowych (grupa kontrolna) bez zgłaszanych przez siebie chorób.
Procedura badania
Po ocenie wejściowych parametrów wszystkie kobiety wykonały 14-minutową sesję WBV, złożoną z 10 cykli trwających po 2 minuty każdy, oddzielonych 30-sekundowymi przerwami.
Wykorzystanie wibracji w badaniu
WBV został wykonany na trójosiowej platformie MY3 Power Plate®. Częstotliwość wibracji wynosiła 35 Hz, amplituda: 4 mm. Kobiety stały na platformie boso w statycznym półprzysiadzie (kolana ugięte, kąt 120°) i z wyciągniętymi rękami, trzymając się platformy w celu zminimalizowania oddziaływania fali wibracyjnej na podstawę czaszki.
Wyniki
Przed treningiem kobiety zdrowe, jak i z T2DM były między sobą jednorodne pod względem badanych parametrów, poza, zgodnie z oczekiwaniami, poziomem glikemii, który były wyższy w grupie T2DM.
Po sesji WBV w obu grupach kobiet znacząco obniżył się poziom glikemii. W grupie kontrolnej z 97,5 do 84,5 mg/dl (p < 0,05), w grupie T2DM z 125,5 do 92,5 (p < 0,05). Po WBV poziom glikemii nie był różny w sposób istotny statystycznie pomiędzy grupą kobiet zdrowych, a chorych na T2DM (p = 0,13).
Ponadto po sesji WBV w obu grupach kobiet znacząco zwiększyła się produkcja mleczanu. W grupie kontrolnej 2,9-krotnie, natomiast w grupie chorych na T2DM w nieco mniejszym stopniu, mianowicie 2,4-krotnie (p = 0,03).
Komentarz
Wyniki niniejszego badania wykazały, że krótkotrwałe WBV mogą wpływać na stężenie glukozy we krwi kobiet w podeszłym wieku, zarówno zdrowych, jaki i chorych na T2DM. Ponadto po WBV, jak po każdym rodzaju ćwiczeń, wzrósł poziom mleczanu.
Przedstawione wyniki sugerują, że trening WBV w T2DM ma korzystny wpływ na kontrolę poziomu glukozy nawet zaledwie po jednej sesji, co może być szczególnie ważne przy planowaniu ćwiczeń osobom starszym, które nie są w stanie lub nie chcą używać tradycyjnych obciążeń, które prowadzą siedzący tryb życia z powodu bólu lub urazu stawów, nawet wiedząc o korzyściach płynących z aktywności fizycznej.
Warto dodać, że WBV wymaga znacznie mniej czasu na szkolenie niż w przypadku konwencjonalnych ćwiczeń i także dzięki temu może pozytywnie wpływać na wykonalność planu treningowego przez pacjentów wcześniej nieaktywnych.
Więcej w:
